Columns
Dit is de nieuwste column. Alle andere columns komen in de lijst hiernaast. Klik er op om het hieronder te kunnen lezen.
Verbinding middels dialoog 17
diversen, 2021-06
Stichting De Engel van Hoorn
Verbinding middels dialoog.
Beste vriend(in) van De Engel van Hoorn,
Na de oproep om kopij aan te dragen zoals persoonlijke belevingen, gedichten en/of wijsheden zijn er onderstaand een aantal reacties binnengekomen.
Op voorhand deel ik u mee dat dit bericht de laatste zal zijn vóór de zomervakantie. De dagen lengen eindelijk en het lijkt erop dat het “voorjaar” is begonnen. Dat betekent, “de paden op, de lanen in” en genieten van het zomerse buitenleven. Daarom nog één uitgebreide versie. Wie weet, smaakt dit naar meer volgend jaar ofschoon de doelstelling was om enige gezamenlijke verbinding te hebben gedurende deze pandemie.
De Waeg in Hoorn.
Filosofisch citaat:
Het is eenvoudiger tien boeken met filosofie te vullen, dan één principe in praktijk te vervullen.
Leo Tolstoj,
Russisch schrijver, filosoof & politiek denker
1828-1910
Ingezonden limerick door Lammy:
Een Hoornse agent van politie
had in handhaving geen fiducie
‘Zie ik een terras
te vol, dan: ik pas.
Ik doe gewoon alsof ik niets zie.’
Ingezonden post door Marijke van der Horst:
We stoppen alle religies
in een hele grote pot.
Alles van het Christendom
de Islam met de Boeddhist
de Joden en Jehova`s,
dan wordt de zaak gemixt.
Alle goede eigenschappen
blijven gewoon bestaan,
maar met haat en strijd
is het voorgoed afgedaan.
Geen boze mensen meer
niemand die nog griefde.
Er ontstaat een nieuw geloof
en dat noemen we LIEFDE.
Een boeiend gesprek op de nationale radiozender NPO-1 van zo’n zestig minuten over: spiritualiteit. Wat is het precies en wat heb je eraan? Komt spiritualiteit en de mystieke ervaring steeds meer onder druk te staan in deze seculiere, gehaaste tijden?
Journalist David Boogerd en theoloog Stefan Paas spreken hierover met Nikolaas Sintobin: hij is priester en internetpastor. Hij gaf het leven als talentvolle advocaat op voor een spiritueel bestaan, volledig gewijd aan het geloof. Sintobin heeft meerdere boeken geschreven over spiritualiteit en werd bekend als geestelijk begeleider van het tv-programma \'Op Zoek Naar God\'. Een man met een bijzonder en inspirerend verhaal.
Een gesprek over vreugde, ratio & gevoel én de fascinerende Ignatius van Loyola.
De Oosterpoort in Hoorn.
Ingezonden limerick door Lammy:
In Hoorn kwamen mensen ter zale,
een engel sprak: ‘daar ’s wat te halen,
‘k ga vermomd als een mens
Zo vervul ik mijn wens:
Ik ben liever bij hen, da’s normaler.
Ingezonden post door Marijke van der Horst:
|
Mensen wachten de hele week op vrijdag, het hele jaar op de zomer én hun hele leven op geluk.
Je wordt pas écht gelukkig wanneer je stopt met wachten en het beste van vandaag maakt en weet te genieten waarin je nú leeft.
|
De winnende limericks van de wedstrijd van De Engel van Hoorn
1.
Rudolf Kooiman
Een man in het West-Friese landje
die dacht altijd: niets aan het handje.
Hij had dus geen schrik
en hoefde geen prik
kreeg Corona en vervolgens een standje.
2.
Martha Bakker-Groot
Een brave burger uit Burgerbrug
wou naar ’t oude normaal terug.
Daar kwam niks van in
al had ie veel zin.
Moest naar ’t nieuwe normaal, en vlug!
3.
Anton van der Meijden
Het wordt weer normaal in Hoorn
Geen corona ,die ons komt stoor’n
West-friese beesten
Gaan weer flink feesten
Rode Steen, voller als ooit te voor’n
Een afsluitende column vóór de zomervakantie van de secretaris van De Engel van Hoorn:
Effectieve altruïsme, zelfstreling of weldaad?
Is effectieve altruïsme (onbaatzuchtigheid) zelfstreling of weldaad? Wie durft hier eerlijk voor zichzelf antwoord op te geven. Enerzijds wie goed oplet, ziet anderen barmhartig en volledig onvoorwaardelijk delen, zonder er iets voor terug te vragen. Goed voorbeeld, doet het goede volgen. Men kan de problemen niet uit de wereld wegnemen, maar men kan wel helpen. Opgeven is geen optie, want het verschil maak je uiteindelijk zelf,………. tóch ………………?
Anderzijds klinkt het bovenstaande als een bijna vanzelfsprekendheid, maar is dit wel zo. Dit vraagstuk in het algemeen heeft me altijd getrokken, juist ook binnen een (Christelijke) doctrine. Waarom doet men wat men doet? En hoe deugdzaam is dit? Is dit persoonlijk ingegeven door maatschappelijke, familiaire of kerkelijke indoctrinatie, een natuurlijke drang of deed de gelegenheid zich domweg voor? Dit geschreven hebbende in hoeverre stelt men zichzelf afhankelijk en medeafhankelijk op voor zichzelf dan wel voor de ander en het andere kan letterlijk van alles om ons heen zijn zoals een medemens, een dier, een plant en zelfs een voorwerp. Wat bezielt bijvoorbeeld:
- Een brandweerman om zijn leven heldhaftig te riskeren ten aanzien van wat dan ook? Ligt heldendom en idiotie niet heel dicht bij elkaar en is zijn thuisleven er ook zo blij mee?
- Een psychologe die ’s avonds uitgeblust thuiskomt na de zoveelste cliënt en weet dat de kant-en-klare oplossing niet voorhanden ligt en moet leven met de gedachte dat dit een worsteling blijft en zich toch eens afvraagt waarom doe ik dit nu? En vooral voor wiens gemoedsrust?
- De huisarts die gedurende een diagnose aanvoelt dat het niet het standaard knippen en plakken van een pleister is, terwijl de patiënt om een pilletje vraagt. Wie stelt zich hier afhankelijk en medeafhankelijk op? Wie helpt wie?
- Een vrijwilliger die zichzelf aanmeld of gestrikt is voor bepaalde taken. Is dit zo vrijwillig of is goed doen in het algemeen nut een noodzaak om het eigen ego op te vijzelen?
- Een pastoraal medewerker die een parochiaan ziet afzakken in een ellendige situatie van eenzaamheid of binnen een gezin met uitzichtloze perikelen en weet dat men niet de oplossing heeft. Voor de zoveelste keer maar weer hoop verkopen? Vaak tegen beter weten in en die haan al zó schor is, dat er niets meer kraait. Hoe effectief is het geweest als men de voordeur van dat huis dichttrekt en op pad gaat, tja naar wát?
Hoe gedreven, hoe zinvol en hoe zingevend is deze zelfkwelling of is het toch pure naastenliefde?
- Een financieel weldoener, die voor zijn eigen geruststelling schenkt. Is dit werkelijk filantropisch of is men nog zoekende naar enige fiscale aftrekposten. Hoe schijnheilig is dit?
- Een veeteelthouder die vol overgave en liefde voor z’n dieren zorgt en ze daarna met een gerust hart laat afvoeren voor de slacht wegens consumptie. Gekooide dieren versus inkomsten blijft zo’n vraagstuk. Of dat hij volledig in tranen is als zijn kroost wordt ontruimd door één of ander besmettelijke ziekte omdat er teveel opeen gepakt zitten per oppervlakte? Hoe deugdzaam is dit? Of was de portemonnee toch belangrijker.
De lijst is schier oneindig lang en feitelijk hiermee rationeel hopeloos. Hoop, is dat geen uitgestelde teleurstelling? Het tegen beter weten in dom oprekken van een ongewenste en een onhoudbare situatie in dit chaotische leven in het universum, waar alles op zijn plek is, zoals het is op een natuurlijke wijze.
Waarom sturen we dan zo bij ? Is het zó dwangmatig? Is het moeilijk toe te geven dat men er eigenlijk wel verslaafd aan is om de eigen honger naar erkenning te stillen? Geeft het een macaber euforisch gevoel te weten dat men zelf niet in die soortgelijke ellende zit als die ander? Voelt men zich graag onmisbaar?
Als deze laatste condities het geval zijn en heel eerlijk tot in het diepste van het hart gekeken de waarheid blijken te zijn, dan is zelfbedrog troef. Een valkuil die velen van ons treffen om ons beter te voelen dan anderen, ons eigen geweten te sussen, gelijktijdig een hoogmoedige vrijbrief geeft om onszelf te bevredigen en onze identiteit en status positief te vormen. Wie is er tenslotte van onbesproken gedrag? Wie is zuiver altruïstisch? Zeker als er een voorwaardelijk salaris tegenover staat. Praten we dan nog over pure naastenliefde? Hoe effectief en rein is dit? Staat men in het sterfelijke leven als een heilige? Kan men, als men niets bezit en als een clochard leeft, nog delen? Zijn de naamlozen, allerarmsten en kanslozen ons voorbeeld of heb je eerst een goede opleiding en salaris nodig om te kunnen delen?
Is effectieve altruïsme (onbaatzuchtigheid) zelfstreling of weldaad? Wie durft hier eerlijk voor zichzelf antwoord op te geven.
Marco Holt
Mededeling van De Engel van Hoorn
Tot slot wensen alle medewerkers en bestuursleden van De Engel van Hoorn, alsmede de voorganger Rudolf Kooiman u een fijne, harmonieuze en zorgeloze zomerperiode toe. Uiteraard gaan we er vanuit dat de richtlijnen omtrent Corona in de nabije toekomst dusdanig verlicht zullen zijn, opdat we vrijelijk opnieuw bijeenkomsten kunnen organiseren. Vanzelfsprekend houden we u via de internetpagina, maar zeker ook via de rechtstreekse email, op de hoogte.
Bij deze dank voor de inzendingen. Bezoek ook eens onze website voor aanvullende informatie www.engelvanhoorn.nl . Blijft denken, blijft schrijven!
Met vriendelijke groeten, Marco Holt. (Secretaris van De Engel van Hoorn)