Columns

Dit is de nieuwste column. Alle andere columns komen in de lijst hiernaast. Klik er op om het hieronder te kunnen lezen.

Mijn eerste herinnering van bang zijn is toen ik zo’n 7 jaar was. Wij woonden op een kleine boerderij en we hadden o.a. 15 koeien. En over die koeien gaat het.

Ik mocht mee naar het land. Zo heette dat. Je ging niet het land in. Nee, je gaat naar het land en mijn vader had iets gezien of moest iets controleren. De koeien liepen in het verste land en helemaal achteraan en we moesten een heel eind lopen voor we bij de koeien kwamen.
Er lag iets op de grond en de koeien waren wat onrustig. Het bleek een kalfje te zijn. Het lag heel stil en ik als 7-jarige had wel het gevoel dat dat niet goed was. Een koe had gekalfd en mijn vader had het tijdstip blijkbaar verkeerd ingeschat. Hij zou een karretje halen en ik zou bij het kalfje blijven. Ik was niet bang
Voor koeien en ik zag er ook niets raars in om achter te blijven. Maar de koeien kwamen steeds dichterbij en vormden een kring om mij en het kalfje. Toen werd ik wel bang, ik zag die grote koeienkoppen en die wilden aan mij ruiken en aan het kalfje met viezige natte neuzen. Wat moesten ze! En opeens sloeg die angst om in boosheid. Wat moesten ze zo dichtbij. Ik zou ze leren. Ik had een stuk touw gekregen en ik mepte iedere koe die te dichtbij kwam met een stuk touw op zijn kop.

Ik wist toen nog niet dat koeien nieuwsgierig zijn en willen weten wat er met het kalfje was. Toen mijn vader eindelijk terug kwam met karretje stond ik midden in een cirkel van koeien en ik was niet bang meer. Ik had alles onder controle.

Reacties zijn gesloten.

Alle Columns