Columns
Dit is de nieuwste column. Alle andere columns komen in de lijst hiernaast. Klik er op om het hieronder te kunnen lezen.
Wie bewonder ik en waarom?
Ron Rote, 23-04-2017
Mijn grootvader Dirk drukte valse Ausweise voor ondergedoken Joden en het verzet en redde daarmee honderden mensen. Hij werd verraden, veroordeeld en stierf in een concentratiekamp.
Mijn andere grootvader, ook in het verzet, zat in de dodencel in “hotel Scheveningen”, werd gemarteld maar liet niets los. Hij overleefde.
Papa en Mama hadden Joodse onderduikers en Marietje van Puffelen (in het echt MIrjam Gerzon) kon niet eens thee zetten als geblondeerd dienstmeisje toen ik geboren werd. Bij ontdekking: enkele reis KZ! En zo’n risico nemen met drie kinderen!
Zo, ik kom dus uit een heroïsch geslacht!
En nu? De kampen zijn verdwenen, levensgevaar dreigt niet meer. Wie bewonder ik nu?
Nou, in geen geval BN-ers, ik word echt kotsmisselijk als ik een Glamour of Privé doorblader bij de apotheek. Wat een opgeblazen kikkers, wat een eigendunk, wat een leeg vertoon van buitenkanten! Verleidelijke volksverlakkerij, deze idolen van de wansmaak. Sorry, maar daarvoor ben ik allergisch!
Wie dan wel? Zij die “het Goede doen” terwijl ze ook anders hadden kunnen leven, comfortabeler, zonder conflicten of principes. De tegenstromers en dwarsliggers van deze wereld. De visionairen met lichte ogen en een vastberaden glimlach om de lippen. Zalig zij die niet zien en toch geloven, zei Jezus ooit. De zachtmoedigen. De vredestichters.
De grijsharigen die bij de poorten van Woensdrecht kernwapens probeerden te stoppen en onder de paardenhoeven van de ME kwamen. Ik hoorde hun botten knappen naast mij. Sindsdien zing ik nooit meer: zachtjes gaan de paardevoetjes, trippeltrappel, trippeltrap…
Ik bewonder mijn dochter Noa, niet omdat ze heel slim is (want dat komt van mij, zeg ik altijd met een grijnslachje, ha!), maar omdat ze haar talenten gebruikt om heel prachtig viool te spelen. En daarmee mijn ziel raakt.
Ik bewonder mensen die over hun eigen angst heen durven stappen en laten zien hoe het anders kan: deze wereld omgekeerd. Gedreven toneelspelers, dromende dichters, krasse bejaarden die de Internationale aanheffen op 1 mei.
Ik bewonder de jongen Sven die op z’n twaalfde nu een prachtig meisje durft te zijn: Svea.
Ik bewonder ons allen hier, vandaag, die zoeken naar echt contact, naar verbinding en ontmoeting. Die geraakt willen worden door iets groters dan jezelf alleen.
Ik bewonder mijn vrouw die haar Heimat heeft opgegeven om het avontuur met deze eigenzinnige man aan te gaan. Pfoe! Geen makkelijke klus! Ik zou niet in haar schoenen willen staan.
En tenslotte, ja, ik bewonder af en toe mezelf ook wel es. Dat die verstokte gereformeerde jongen van toen nu zijn dromen durft te delen met jullie en de wereld. En hoopt dat jullie allemaal hier vandaag elkaar gaan leren bewonderen. Mooi hè? Doen dus! Bewonderen maakt wonderen mogelijk, toch?