Columns

Dit is de nieuwste column. Alle andere columns komen in de lijst hiernaast. Klik er op om het hieronder te kunnen lezen.

Winter 2007/2008.

De eerste bijeenkomst van de Engel van Hoorn. De Armenkerk puilt uit.

As it is in heaven.

De Engel begint met vragen. Vragen die komen en gaan als de getijden. Vragen die er toe doen.

De economie verkeert in een recessie. Besteden, zegt Wouter Bos. Sparen adviseert de bank.

Wie moet je geloven? 

Elk jaar heeft zijn thema. Als het Calvijnjaar tegelijk ook Darwinjaar én het jaar van de sterrenkunde is,

Wat maakt dan het verschil?

In het internationale jaar van de Jeugd valt het kabinet en als de NS het ontbreken van toiletten in de trein wil oplossen met een plaszak, vragen we ons terecht af:

Waar gaan we  - in hemelsnaam - naar toe?

Terug naar de bron. Zegt de Engel van Hoorn en schaft heaters en dekens aan tegen de winterse kou in de Armenkerk. De Arabische lente wil geen zomer worden. Onvermoeibaar strijden de volken tegen de ijdelheid, toorn en luiheid van regeringen. En daar zijn ze:

De zeven hoofdzonden.

Afgunst en hebzucht roepen nieuwe vragen op. Wat te doen met Griekenland op de rand van de afgrond? Een duw geven of trekken we de portemonnee? Hoe om te gaan met priesters, jeugdwerkers en anderen die geen weerstand konden bieden tegen lust die er niet mag zijn en mensen beschadigd?

Malala krijgt de Nobelprijs voor de vrede; een klokkenluider in de VS krijgt 35 jaar cel. Hoe zit dat?

De engel gaat Op zoek naar de grens.

In een jaar vol lief en leed bekijkt de engel het eens anders en legt zijn oor te luisteren. Het is een jaar vol pijn. Een vliegtuig vol passagiers verdwijnt van de radar en uit de levens van hun naasten. Een jaar met uitersten. Juli te heet, augustus te koud. Een jaar van ongeloof bij weer een vliegramp.  De wereld is te klein, maar niet te omvatten. Het is onmogelijk om ziende blind en horende doof te zijn als het gaat over

Zintuigelijk leven.

De engel is er niet klaar mee. Het zesde zintuig krijgt vervolg.

Wanneer kinderen met hun ouders en grootouders ten onder gaan in de Middellandse zee, aanslagen elkaar opvolgen en de Nepalese grond verwoestend in beweging komt, tast de Engel rond in een wereld waarin roeptoeters het voor het zeggen willen hebben, terwijl hun zwijgende vrienden de handen uit de mouwen steken in de noodopvang. ‘We kunnen niet anders, ‘zegt de engel, ‘dan Leven met gevoel.’

Nu stemgerechtigden zwevende kiezers zijn geworden, steeds meer overheden gaten slaan in hun democratieën en de beste stuurlui zich verschansen achter smartmobiel om er maar wat op los te twitteren, nu roept ieder antwoord nieuwe vragen op.

Vragen die ons als een vloedgolf overspoelen. Vragen die er toe doen. En toch. Geloof het of niet, de engel maakt het verschil door grensoverschrijdend terug te keren naar de bron. Door

Vragend er wijs   te worden.

Vragen die niet tot eendimensionale antwoorden leiden, maar wel eigen-zinnig, door ont-moeting en  ver-binding richting geven.

Geen ergensmens, niet Erdogan, niet Donald Trump, geen overalmens, niet de Jessias, niet zwarte Piet en ook niet de boze witte man hebben het antwoord.

Er zijn geen antwoorden. Alleen werkwoorden. Woorden om te doen:

Zing, vecht, huil, bidt, lach, werk en bewonder.

Laat mij er dit keer drie aan toevoegen:  Niet zonder ons.

Reacties zijn gesloten.

Alle Columns