Columns

Dit is de nieuwste column. Alle andere columns komen in de lijst hiernaast. Klik er op om het hieronder te kunnen lezen.

Zorg – zorgde – bezorgd

Een vervoeging van het werkwoord zorgen.

Zorg

Onze helden werken in de zorg.

De artsen en verpleegkundigen in het Dijklander zorgen voor hun patiënten. Dat is niks nieuws, want zorgen is de core business van de zorg.

Het is – in deze tijd – wel heel veel werk, heel zwaar werk,

en – naar we blijkbaar nu pas weten – ook heel belangrijk werk. Beroepen in de zorg blijken ineens essentiële beroepen.

Hulde! Ook aan alle thuis- en mantelzorgers.

Ook vakken vullen en schoonmaken blijkt essentieel.

In de Tweede Kamer zijn de vakken niet gevuld, maar na elke spreker worden microfoon, lezenaar en een drukknopje grondig gereinigd.

Schoonmakers in jacquet… Geinig gezicht.

Zouden ze dat als de crisis voorbij is blijven doen?

Misschien helpt het tegen dat populistische hufterigheidsvirus. Ja, schoonmaker is een essentieel beroep.

Hulde! Ook aan alle vuilophalers.

Zorgde

De overheid zorgde voor de versoepeling van procedures. Een lokaal verhaal.

Iemand keert na vier jaar en een suïcidepoging terug uit het buitenland. Hij zoekt hulp bij de GGZ. “We kunnen niets doen, als u geen adres hebt.” Kennissen bieden onderdak.

En dan…

Wat in pre-coroniale tijden ondenkbaar was, gebeurt.

De remigrant wordt ingeschreven in de gemeentelijke basisadministratie op dat kennissen-adres – kosten geen en nog waardevolle tips toe.

Nu gaat alles snel. Drie weken later woont hij zelfstandig. De Hoornse overheid schoof de bureaucratie terzijde.

Hulde! Ook aan de politie en BO- en andere ambtenaren.

Bezorgd

Ik was van plan om in dit derde deel de bezorgdheid die dag in dag uit van het TV-scherm spat, eens flink te relativeren, al was het maar omdat je daarmee geen el aan je lengte toevoegt.

Maar… het is zondag.

Ik logde vanmorgen in bij drie protestantse gemeenten. Bij een daarvan vond ik filmpjes onder het motto:

“Hoe zou het zijn met…”

Een serie gesprekken met gemeenteleden thuis, omdat je elkaar zo lang niet ziet. Een oude dame gaat de deur niet uit: “Ik behoor tot de risicogroep…”

Bezorgd is ze niet. Kinderen en buren halen de boodschappen en ze heeft hobby\'s genoeg.

Ik bedenk:

Wat een mazzel dat ik elke dag veilig mijn hond kan uitlaten, veilig op mijn volkstuin aan het werk kan

en lange fietstochten kan maken. Bezorgd? Nee, ik ook niet.

Reacties zijn gesloten.

Alle Columns